Młoda Japonka po kilkunastu latach pracy w jednym miejscu decyduje się na zmianę i szuka nowego zatrudnienia. Dotychczasowy stres, zmęczenie i wypalenie kierują ją w całkowicie nowe rejony zawodowe, przy czym przyświeca jej jedno postanowienie: chce mieć mniej obowiązków, jak najmniej odpowiedzialności, a najlepiej, jeśli nowa praca nie będzie wymagać od niej żadnego wysiłku. Próbuje zatem swych sił przy wymyślaniu haseł reklamowych, rozwieszaniu plakatów czy w biurze monitoringu. Rzeczywistość szybko jednak rozwiewa jej iluzje i dostrzega, że nawet najprostsza, pozornie niestresująca praca rodzi problemy, frustracje oraz wątpliwości.

Choć powieść Kikuko Tsumury niesie ze sobą lekkość, humor i dystans do naszego życia zawodowego, skrywa też przygnębiający obraz współczesnego społeczeństwa japońskiego i zatarcia granic między tym, co prywatne, a tym, co służbowe. Każdy, kto sięgnie po tę książkę, szybko dostrzeże, że losy bohaterki i jej współpracowników odzwierciedlają perypetie ludzi z całego świata. Nieważne, czy ktoś dopiero wkracza na rynek pracy, czy ma już za sobą kilkunastoletnie doświadczenie – historia Tsumury opowiada o uniwersalnych problemach i stanowi zarówno refleksję, jak i drogowskaz.

***

Zgryźliwy komentarz do wartości zatrudnienia.

– „New York Magazine”

Niepokojący geniusz narratorki stworzonej przez Tsumurę polega na tym, że pomimo podejmowanych przez nią nudnych i żmudnych prac, to właśnie w jej opisach najbardziej widać, jak mogłoby wyglądać prawdziwie dobre życie – w którym czas poświęca się na poszukiwanie jadalnych kasztanów i owoców chlebowca w lesie, długie spacery po mieście, poszukiwanie niezwykłości w codzienności.

– „The Atlantic”

Surrealistyczne, a często także prześmieszne.

– „The Boston Globe”